หยุดเวลาไว้ที่เสี้ยวจันทร์

แสง  /  ละอองดาว  /  อบอวลฟ้า

เคยไกลมาก่อนชิดใกล้

ลืมเลือนสุริยงคราครั้งอดีต

เพียงแต่หนหลัง - เบือนปรารถนาไร้รื้อฟื้น

.

บทที่ ๑. วลีชองนกยูง

(ขอมาต่อในวันพรุ่งนี้)

สัมพันธภาพอันลึกลับของพิจิก

เมื่อฤดูพิจิกมาถึง 

แมงป่องตัวหนึ่งจะทำให้แมงป่องอีกตัวคิดถึงเสมอ 

ธรรมชาติแบบอื่นสามารถกลบรอยใจที่ฝังลึกในแมงป่องนั้นได้.," สนิท " 

ตอบสิว่า "จริงไหม"  

ไม่ว่าระหว่างตัวโน๊ตจะชิดใกล้หรือห่างสัมพันธ์กันเท่าใด - 

แมงป่องย่อมชื่นชมแมงป่องฉะนั้น..ไม่ผิดเลย 

: หากคิดจะครอบครองแมงป่องก็ต้องฉลาดพอจะเร้นความรู้สึกสะท้านให้มิดชิด  

๖ พ.ย ๒๕๕๗

" ซินดองมา " วลีของนกยูง

" พิราบดำ "

หัวใจของข้าอิสระมาเสมอ.,

ไม่ว่าสถานภาพจะแปรไปเช่นไร

รูปธรรมกลืนกินนามธรรมเป็นไม่ได้

ใจของข้าจึงเติบโตอยู่ใน., "พิราบดำ"

ความรู้สึกข้า โผบินเหนือความปวดร้าว

" ไม่มีชิ้นดี "

บางครั้งก็ร่อนลงโอบกอดซากหักพัง

ของเหล่าคู่รักในสวนสราญ.,

บางครั้งข้าก็จิกลงไปบนดวงตา

แสนสเน่หาเหล่านั้น.,

และ บางครากับ การกระทำเช่นนั้น

ข้าก็ได้บาดแผลสาหัสอย่างสาสม

ที่ใต้ปีก.,เสียเอง

ข้าบาดเจ็บ - คู่รักต่างเกื้อกูลกัน

ด้วยความเศร้าที่รวดร้าว

และ ข้าจากไป., สู่คู่รักใหม่ - ใหม่

" ในคู่รักเดิม - เดิม "


Rik.sindongma - WJ.

.......................................................... 

" เกี่ยวพัน - เชื่อมโยง "

น้ำตาของข้า ปรากฏในภาพเลือนลาง

ของ "ความฝัน"

รอยยิ้มของข้า เป็นเช่นแสงสุดท้าย

ยาม "สนธยา" ผ่านมา

ห้วงรักของข้า ก็เช่น ปรากฏการณ์

แห่ง "สายฟ้า"

ย่อหน้าสุดท้าย., ทุกสิ่ง,.

ล้วนแล้วแต่ "ถูกข้ากลืนกิน"


ในคืนที่จันทร์หายไป
: เมืองศรีราชา
๑๗ ธ.ค ๕๔

Rik.Sindongma - WJ. 

" อาณาจักร "

" ในอาณาจักรของฮาร์เดส "

" ในสนามรบเทพีอาเธน่า " 

สิ่งที่เกาะเกี่ยวเสมอไประหว่างกัน 

คือ " ความรู้สึกที่ไร้เสียง ถึง คำกรีดร้องที่เงียบงัน " 



Rik.sindongma - WJ.

วันหนึ่ง ใน เดือนหนึ่ง ของปี ๒๐๑๑ 

คืน - แหลกสลาย - สูญ

............................................................

คืนก่อนคืน - แหลกสลายก่อนสูญ

ใครเล่าจำกัดโมงยามของความรัก

ไม่อาจรู้ได้ว่าเริ่มต้นที่ใด...

ในวันที่ดอกไม้ผลิบาน - อุ่นในใจพลันหอมหวาน

กรรไกรเก่าเก่าสีส้ม - ริบบิ้นสีฟ้า - กระดาษสาห่อช่อปูเก้

ฉันกรีดกลีบดอกรัก - เลือดสีขาวก็หลั่งริน

กลีบแล้วกลีบเล่า...ดอกแล้วดอกเล่า

เลือดสีขาว - เลือดสีขาว

กลิ่นดอกไม้ ยังคงกรุ่นอยู่ได้อีกหรือ

แม้ดอกไม้ยังคงเป็นดอกไม้...

ใครเล่าตอบได้ เช่นการจำกัดโมงยามของความรัก

ไม่อาจรู้ได้ว่าจบสิ้นลงตรงที่ใด - ตาย ลง ณ.ที่แห่งใด

คืนก่อนคืน - แหลกสลายก่อนสูญ

ในใจฉันก็เป็นเช่นนี้เอง - เป็นเช่นนี้เอง

๑๒.๕๘ น.
Rik.sindongma - WJ.

.............................................................

นางแมวตัวเมีย ๑

..............................................................

นางแมวตัวเมีย : การล่าเหยื่อให้ประสบผลสำเร็จ

จำเป็นต้องสดับตามคลื่นเสียงชี้นำความตาย

- ดมกลิ่นไล่ล่าลางสังหรณ์สุดท้ายจากเหยื่อ...

จิตสังหารที่ตื่นตัวย่อมแสดงว่า

วิฬารนั้น - นั้น มันยังคงมีลิขิตชีวิต - ที่เป็น " ชีวิต "

๐๘.๑๕ น.
Rik.sindongma - WJ.
............................................................