วันอาทิตย์ที่ 10 มกราคม พ.ศ. 2553

การถือครอง

............................................

เธอครอบครองความสว่างโชติช่วงถึงเช่นนั้น.,

.. ทั้งที่เราใกล้ชิดกันเพียงนี้

แต่ฉันมิได้ร่วมครอบครองแม้เพียง "รัศมีฟ้าเดียว" ๑.


๒. " วันนี้..ฉันจำยอมสูญเสียดวงอาทิตย์..

..จันทริกา - ดาวประภาบนฟากฟ้า.,

และ ทุกสิ่งทุกอย่างในอ้อมกอดของฉันไป

.,ฉัน - จึงมี - เพียงเธอ

ที่เป็น - สมบัติชิ้นสุดท้าย.. ที่เหลืออยู่ "


..., สดับพิณแห่งฉันเถิด ..,

.., ด้วยสายเสียงอันโดดเดี่ยวนี้ ..,

ใช่ฉันหรือไม่ - ที่ถูกเนรเทศออกจากแดนสรวง

ถูกจัดวางให้ต้องยืนอยู่บนดอกบัวแห่งความสุข.,

... ที่ลอยอยู่ในห้วงสมุทรแห่งน้ำตา

และ ในเสียงกระซิบแห่งใจนั้น ที่ได้ยิน - เธอก็พูดว่า..

" ฉันได้แต่เป็นของเธอ - ฉันได้แต่เป็นของเธอ "

.....................................

Rik.sindongma - WJ.



วันเสาร์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2553

ในบั้นปลาย

.................................

ฉันมองเห็นหยาดน้ำตาของ "ผู้ชนะ"

ประทับอยู่ใต้ฝ่าเท้า - นางพญา "ผู้พ่ายแพ้"

มงกุฏหนามบนศรีษะ คือ

.. รางวัลตอบแทนน้ำใจอันบริสุทธิ์..,

เลือดเอย.. จงหลั่งไหลอวยพรแก่ผู้ชนะ

ด้วยชีวิต - ของซากชีวิตอัน "คุ้นเคย"...

.. ส่วนกาลข้างหน้านั้น "มัจจุราช"

จะเป็นผู้อวยพรแก่ "ผู้แพ้ที่แท้จริง"


Rik.sindongma - WJ.
....................................

วันพฤหัสบดีที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2553

การสู่คืน และ ไหลย้อนกลับ

.........................

กวาดซากความเป็นไป - กลับมาจากนรก

ในนาทีที่โลกกู่ร้อง

แสงจันทร์กลั่นน้ำตาด้วยทรมาน

ไม่อาจชี้ชัดลงไปได้ ทั้งความสุข - ความทุกข์อันหลากหลาย

ย่ำทิวานี้ ที่ไม่อาจหาญดำรงอยู่

ดาริกาเอย ... ไร้แสง ไร้แรงรั้งใดใดแล้ว

ทว่ากลับ เย้ยหยัน - เสแสร้งให้เชื่อเพียงโลกนี้ช่างงดงาม

โลกนี้งดงาม - งดงาม

งดงามด้วยโลหิต - จากการกระชากจากเป็น

อย่างไม่ยินดีใคร...

กู่ร้องไปเถิด จงกู่ร้องเถิด ในฉากหลังของใต้หล้า

เราจะหวนคืนสู่ราตรีกันอีกครั้ง

เจ้าหวนคืนข้า - ข้าหวนคืนเจ้า

ด้วยดวงใจที่บ่มซ้ำแล้ว.. ซึ่งซากเสี้ยวอนธกาล

ความชัดเจนนั้น ดุจ...

ความเลือนลางแห่งสายหมอก - เหนือวังวารี

โอ้เอย...มหาสุนทรีย์นรกนี้ ที่โรมรัน - โรมรัน


๗ ม.ค ๕๓

Rik.sindongma - WJ.