การสู่คืน และ ไหลย้อนกลับ

.........................

กวาดซากความเป็นไป - กลับมาจากนรก

ในนาทีที่โลกกู่ร้อง

แสงจันทร์กลั่นน้ำตาด้วยทรมาน

ไม่อาจชี้ชัดลงไปได้ ทั้งความสุข - ความทุกข์อันหลากหลาย

ย่ำทิวานี้ ที่ไม่อาจหาญดำรงอยู่

ดาริกาเอย ... ไร้แสง ไร้แรงรั้งใดใดแล้ว

ทว่ากลับ เย้ยหยัน - เสแสร้งให้เชื่อเพียงโลกนี้ช่างงดงาม

โลกนี้งดงาม - งดงาม

งดงามด้วยโลหิต - จากการกระชากจากเป็น

อย่างไม่ยินดีใคร...

กู่ร้องไปเถิด จงกู่ร้องเถิด ในฉากหลังของใต้หล้า

เราจะหวนคืนสู่ราตรีกันอีกครั้ง

เจ้าหวนคืนข้า - ข้าหวนคืนเจ้า

ด้วยดวงใจที่บ่มซ้ำแล้ว.. ซึ่งซากเสี้ยวอนธกาล

ความชัดเจนนั้น ดุจ...

ความเลือนลางแห่งสายหมอก - เหนือวังวารี

โอ้เอย...มหาสุนทรีย์นรกนี้ ที่โรมรัน - โรมรัน


๗ ม.ค ๕๓

Rik.sindongma - WJ.