วันอาทิตย์ที่ 7 มิถุนายน พ.ศ. 2552

หมกมุ่นในภวังค์ยวนใยเดียว บทที่ ๖

---------------------------------------------

รักข้าเปียก และ มืดมน…“ ท่านคง – ไม่ชื่นชม ”

ท่านตระหนักว่า ข้าอาจดูดกลืนท่านสู่เงาแสงสีดำ

แนวคิดถูกหว่านเพาะเป็นเมล็ดใจอำมหิต ด้วยหวาดหวั่น

ชีวิตท่านจงเกลียด – จงชังรสชาติ ขยาดทุกข์

ท่านจึงวิ่งล่า – แสวงหา – ลวงโลก ใจให้เป็นสุข

…ท่านหลีกหนี เพียงเพราะท่านนั้น “ ที่ก็มืดมน ”

มองดูข้า.. ที่รักของข้า - ท่านกับข้า

ล้วนแล้ว คือ มนุษย์ชนิดเดียวกัน

อีกครึ่งยามรัตติกาลที่เหลือนี้

จงรักข้าในความเปียกแฉะ - ในมืดมน

อย่างห้วงใจแท้แห่งท่านเถิด



Rik.sindongma - WJ.
--------------------------------------------

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น